คุณพ่อหวานแหวว วี+ปุ๊กลุก ( 4 แผ่นจบ )

คุณพ่อหวานแหวว

 

 

 

          มิดา (ฝนทิพย์ วัชรตระกูล) สาวสวยหน้าหวานมารอรับ แมนยู (ชญานิน เต่าวิเศษ)  ลูกชายวัย 5 ขวบที่โรงเรียนอนุบาล เธอเห็นลูกชายตัวน้อยกำลังผลักอกเด็กชายวัยเดียวกันเซล้มลง รมิดาจำได้ว่าเด็กคนนั้นชื่อ น้องบอย เป็นเด็กที่มีเรื่องทะเลาะกับแมนยูบ่อยๆ หญิงสาวรีบวิ่งไปดึงนายตัวดีออกมาก่อนที่แมนยูจะกระโจนเข้าไปฟัดน้องบอยอีก ครูเวรรีบเข้ามาช่วยแยกเด็กทั้งคู่ออกจากกัน รมิดาต้องช่วยครูเวรไกล่เกลี่ยคู่กรณีอยู่ครู่ใหญ่ พอขึ้นรถสองแม่ลูกก็หน้าบึ้งเข้าหากัน แมนยูมอง “แม่ดา” ตาคว่ำ เด็กชายไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ดาต้องโกรธด้วย ทั้งๆ ที่น้องบอยเป็นฝ่ายหาเรื่องเขาก่อน แมนยูงอนไม่ยอมกินของว่างแสนอร่อยที่แม่ดาเตรียมไว้ให้ บรรยากาศในรถเงียบกริบ ไม่สนุกสนานเหมือนทุกวัน

 

 

ขณะที่สงครามปากกำลังร้อนระอุยังไม่มีทีท่าว่าจะจบลงง่ายๆ รมิดาก็ถูกสไตล์ลิสต์ดึงตัวออกไป ทุกคนมองตามอย่างงุนงง สไตล์ลิสต์ขอร้องรมิดาให้ช่วยเดินแบบให้เธอหน่อย เพราะนางแบบคนสำคัญเบี้ยวคิว รมิดาแทบช็อค บอกปัดทันที สไตล์ลิสต์พยายามหว่านล้อมว่ารมิดาเหมาะกับชุดฟีนาเลย์มาก เธอต้องการนางแบบผมสั้นที่มีบุคลิกทอมบอยนิดๆ ดูเก๋ เท่ห์ สมาร์ท รมิดาปฏิเสธท่าเดียวเพราะเธอเดินแบบไม่เป็น สไตล์ลิสต์ร้องไห้โฮแทบจะคุกเข่าอ้อนวอน ถ้ารมิดาไม่ช่วย งานนี้เธอต้องพังแน่ๆ รมิดาเห็นสไตล์ลิสต์รู้สึกแย่มาก เธอก็ใจอ่อนด้วยความสงสาร

สไตล์ลิสรีบจับรมิดาแต่งหน้าทำผม แล้วสอนเทคนิคการเดินแบบให้ด้วยเวลาอันน้อยนิดที่เหลืออยู่ เพราะงานกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว

 

บนเวที....แฟชั่นโชว์เริ่มขึ้นแล้ว นางแบบแต่ละคนออกมาเดินโชว์เครื่องเพชร รวมทั้งปาริชาติด้วย ทุกคนสวมชุดราตรียาวสีดำขลับส่งผลให้เครื่องเพชรที่ประดับบนเรือนร่างส่อง ประกายงามระยับ...และแล้วก็มาถึงชุดฟีนาเลย์ รมิดาเดินออกมาอย่างมั่นใจ เธออยู่ในชุดโอเว่อร์โค้ทสีขาว ยืนนิ่งอยู่สักครู่ ทุกคนมองกันอย่างประหลาดใจ เพราะไม่เห็นเครื่องเพชรบนตัวนางแบบคนนี้เลย....อึกอัดใจ รมิดาก็หมุนตัวช้าๆ แล้วถอดโอเว่อร์โค้ทออก เผยให้เห็นชุดเดรสสั้นเกาะอกสีดำรัดรูปที่อยู่ข้างใน ลาดไหล่อันเปลือยเปล่าของเธอประดับด้วยสร้อยเพชรเม็ดงาม ดีไซน์สุดหรู รมิดาเดินโชว์เครื่องเพชรบนแคทวอคอย่างมั่นใจ สายตาทุกคู่ต่างก็จับจ้องเธอเป็นตาเดียวกัน แมนยูตื่นเต้นชมแม่ดาคนสวยไม่หยุดปาก ศัลย์และตะวันพากันจ้องนางแบบสมัครเล่นตาไม่กระพริบ....เธอสวยเหลือเกิน ดูเก๋ เท่ห์ สมาร์ทเตะตาจริงๆ เมื่อรมิดาเดินแบบเสร็จก็มายืนอยู่กลางเวที นางแบบทุกคนทยอยกันออกมายืนขนาบข้าง สไตล์ลิสต์ออกมาโค้งรับช่อดอกไม้ ท่ามกลางเสียงปรบมือกราว ปาริชาติมองรมิดาอย่างหมั่นไส้ชิงชัง ดาวเด่นของงานควรจะเป็นเธอ ไม่ใช่เชฟสาวแสนกระจอกที่สไตล์ลิสต์ขุดขึ้นมาปั้น ยิ่งเห็นสายตาของศัลย์ที่จ้องรมิดาด้วยแล้ว เจ้าหล่อนแทบจะร้องกรี๊ดอยากจะกระชากแม่ดาวเด่นมาตบให้แหลกคามือ

 

สไตล์ลิสต์กล่าวขอบคุณรมิดายกใหญ่ เธอเอ่ยปากชวนหญิงสาวมาเป็นนางแบบอาชีพ รมิดาปฏิเสธอย่างนุ่มนวล เธอขอทำงานที่ตัวเองรักและถนัดดีกว่า นั่นก็คือการเป็นเชฟที่มีร้านอาหารเป็นของตัวเอง สไลต์ลิสต์บอกว่าจะพาเพื่อนๆ ไปอุดหนุน และจะช่วยโปรโมทร้านกุหลาบขาวให้ เพราะเธอสนิทกับเจ้าของนิตยสารดังๆ หลายเล่ม.....

 

รมิดามาหาแมนยูและสุริยนที่ยืนคอยอยู่ ตะวันออกปากชื่นชมรมิดาจนเดือนฉายหมั่นไส้ต้องคอยแขวะน้องชาย นัยนาเข้ามาขอบคุณเพราะรู้ว่ารมิดามีน้ำใจช่วยแก้ปัญหาให้สไตล์ลิสต์ แต่ปาริชาติกลับมองว่ารมิดาฉวยโอกาส อยากดังมากกว่า ศัลย์แขวะรมิดาตามประสาผู้ชายปากร้าย แต่พออยู่กับแมนยูสองคน เขากลับหลุดปากชมรมิดาว่าสวยเท่ห์

จนแมนยูแอบเอาไปรายงานแม่ดา

 

ศัลย์มาร้านกุหลาบขาวเกือบจะทุกวัน....วันนี้เขาพา ไพลิน (ศรศิลป์ มณีวรรณ์) น้องสาวคนเล็กที่เพิ่งเดินทางมาจากอเมริกามาด้วย เขาบอกกับไพลินว่าต้องจัดการกับรมิดาให้เด็ดขาด ระหว่างที่อยู่ในร้านกุหลาบขาว ไพลินแอบสังเกตศัลย์ พี่ชายของเธอมีพิรุธ มีพฤติกรรมแปลกๆ ดูเขาจะสนใจคุณแม่ยังสาวคนนี้เป็นพิเศษ เช่นเดียวกับสุริยน เขาคิดว่าถ้าศัลย์กับรมิดารักกันและแต่งงานกัน ก็น่าจะเป็นผลดีกับแมนยูที่สุด

 

นัยนาเครียดกับภาวะการขาดทุนของโรงแรมสยามคอสโม เธอยื่นคำขาดให้ศิริกับเดือนฉายเข้ามาช่วยรับผิดชอบบ้าง แต่สองพ่อลูกไม่รับรู้ กลับเบิกเงินออกไปใช้อีกเป็นจำนวนมาก นัยนาตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากวัลลภ แต่พี่ชายกลับปฏิเสธแถมยังปรามไม่ให้เธอไปขอความช่วยเหลือจากพ่ออีกด้วย ตะวันสงสารแม่จับใจ เขาจะไปขอร้องคุณตาทรงยศให้ช่วย แต่นัยนาก็ห้ามไว้ เพราะทรงยศสุขภาพไม่ค่อยดี ไม่อยากให้ท่านเครียด...นัยนากลุ้มใจมาก คิดอะไรไม่ออกจึงตัดสินใจหนีออกไปจากบ้าน โดยทิ้งโน้ตไว้ว่าไม่ต้องห่วง ขอไปอยู่คนเดียวสักพัก ตะวันต่อว่าพ่อและพี่สาวที่เป็นต้นเหตุทำให้แม่หายตัวไป สองพ่อลูกเริ่มสำนึกได้ว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา นัยนาต้องทำงานหนักอยู่คนเดียว ปัญหาที่เกิดขึ้นเป็นเพราะพ่อและลูกสาวจริงๆ

 

เมื่อนัยนาหนีไป เดือนฉายรู้สึกแย่ เธอซึมเศร้าอย่างน่าสงสาร ตะวันเห็นพี่สาวเปลี่ยนไปก็เห็นใจ เขาพยายามปลอบแต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ตะวันออกตามหาแม่แทบทุกที่ แต่ก็ไร้ร่องรอย รมิดาปลอบตะวันให้ใจเย็นๆ เธอจะช่วยตามหาอีกแรง....วันหนึ่ง สุริยนมีโอกาสได้คุยกับเดือนฉายตามลำพัง เขาปลอบใจและให้กำลังใจเธออย่างจริงใจ ในความคิดของสุริยนตอนนี้ เดือนฉายไม่ใช่สาวสวยฤทธิ์มากน่ารำคาญอีกต่อไป แต่เธอเป็นผู้หญิงตรงๆ ที่น่ารัก น่าสงสารคนหนึ่ง สุริยนพาเดือนฉายไปที่ร้านกุหลาบขาว รมิดาคอยดูแลเธอราวกับเป็นเพื่อนสนิท ไม่ใช่คู่กรณีที่เคยทะเลาะกันมาก่อน แต่คนที่ทำให้เดือนฉายน้ำตาซึมก็คือแมนยู เด็กน้อยคอยดูแลเอาอาหารการกินมาให้พร้อมคำปลอบใจที่แสนซื่อ เดือนฉายร้องไห้เอ่ยปากขอโทษเด็กชายในเรื่องราวที่ผ่านมา ตะวันและรมิดาดีใจที่เห็นคุณหนูอารมณ์ร้ายกลายเป็นสาวนุ่มนวล อ่อนโยนขึ้น

 

รมิดาแซวสุริยนเรื่องเดือนฉาย สุริยนยอมรับว่าเขามีความรู้สึกดีๆ ให้เดือนฉาย เขาจะคอยเป็นกำลังใจให้เธอ สุริยนเป็นห่วงความสัมพันธ์ของตะวันกับรมิดา หลายครั้งที่เขาต้องคอยไกล่เกลี่ยเวลาตะวันมีปากเสียงกับศัลย์ ตะวันมักจะคอยกันท่าไม่ให้ศัลย์เข้ามาใกล้ชิดรมิดา บางครั้งถึงกับลงมือลงไม้ชกต่อยกันก็มี รมิดาบอกว่าจะคอยเตือนตะวันเรื่องความใจร้อน แต่จะให้เธอบอกความจริงกับตะวันตอนนี้ไม่ได้จนกว่าเธอจะสืบเรื่องอดีตของแม่ ให้รู้ซะก่อนว่าความจริงเป็นอย่างไร

 

รมิดาเป็นห่วงนัยนามาก เธอไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ ซึ่งเคยเป็นที่นัดพบของสุเทพและนัยนา

รมิดาดีใจมากที่เห็นนัยนานั่งอยู่ที่ริมสระน้ำ เธอเข้าไปชวนคุยพร้อมให้กำลังใจ รมิดาบอกนัยนาว่าศิริและลูกๆ เป็นห่วงมาก นัยนาขอร้องรมิดาว่าอย่าบอกใครว่าเจอเธอที่นี่ เธอขอเวลาคิดคนเดียวอีกสักพัก และฝากบอกศิริกับลูกๆ ว่าไม่ต้องห่วง อีกไม่นานจะกลับไปเอง......นัยนาถามรมิดาว่าคิดยังไงกับตะวัน เธอดีใจที่เห็นลูกชายดูเป็นผู้ใหญ่ มีความรับผิดชอบมากขึ้น และมีรมิดาเป็นคนพิเศษ รมิดาอึ้ง อยากบอกความจริงกับแม่เหลือเกิน แต่ก็ยังทำไม่ได้

 

 

 

เมื่อนัยนากลับมา เธอรู้สึกดีใจที่เห็นการเปลี่ยนแปลงของศิริและเดือนฉาย ตะวันบอกแม่ว่าพ่อกับพี่สาวกลายเป็นคนใหม่แล้ว....ศัลย์และไพลินเข้ามาเจรา จากับนัยนาเรื่องธุรกิจ เขาไม่ต้องการเทคโอเวอร์ทั้งหมด ขอเป็นแค่ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ และให้นัยนากับครอบครัวถือหุ้นอีกส่วนหนึ่ง ชายหนุ่มขอให้นัยนากับศิริบริหารโรงแรมต่อไป เพราะเขากับไพลินต้องเดินทางไปดูแลธุรกิจที่อเมริกาด้วย...การเจรจาเป็นไป อย่างราบรื่น และมีการเซ็นสัญญากันในเวลาต่อมา นัยนาแปลกใจเมื่อรู้ว่ารมิดาคือคนสำคัญที่ช่วยเธอครั้งนี้

 

วัลลภและดุสิตวางแผนโปรโมทโรงแรมเจสเตอร์อีกครั้ง โดยจัดให้มีการแข่งขันเชฟมือทอง ผู้ชนะที่หนึ่งจะได้รับเงินรางวัลสูงถึงหนึ่งล้านบาท และจะได้ทำงานเป็นเชฟประจำเงินเดือนสูงของโรงแรมอีกด้วยซึ่งงานแข่งขันนี้จะ จัดในงานฉลองวันเกิดครบรอบ 75 ปี ของคุณทรงยศ รมิดาสนใจตำแหน่งเชฟมือทองและเงินรางวัลมาก เธออยากพิสูจน์ให้ศัลย์เห็นว่าเธอมีความสามารถหาเงินเลี้ยงแมนยูได้ด้วยตัว เอง แต่เงื่อนไขการสมัครก็ทำให้รมิดาหนักใจ เพราะรับแต่เฉพาะผู้ชายเท่านั้น.....วันสุดท้ายของการรับสมัคร รมิดาตัดสินใจปลอมตัวเป็นชายไปสมัครเป็นคนสุดท้าย โดยใช้ชื่อปลอมว่า “นายดาบ” แล้วเธอก็สามารถผ่านเข้าไปถึงรอบชิงชนะเลิศ 5 คนได้สำเร็จ

คนที่รู้เรื่องนี้มีเพียงแมนยูและสุริยนเท่านั้น เธอขอให้ทั้งสองช่วยกันปิดเป็นความลับ....อีกไม่กี่วันก็จะถึงวันงานแล้ว ศัลย์มาเฝ้าตอแยรมิดาทุกวัน เขาชอบยั่วเธอว่าขาดคุณสมบัติในการดูแลแมนยู เธอบกพร่องในหน้าที่ของ “พ่อ” รมิดาย้อนว่าเธอสามารถเป็นทั้งพ่อและแม่ให้แมนยูได้ ศัลย์มองอย่างขำๆ และล้อเธอว่า เอวบางร่างน้อยอย่างงี้ก็เป็นได้แค่ “คุณพ่อหวานแหวว” เท่านั้น รมิดาโกรธจนพูดไม่ออก แต่สุริยนและแมนยูกลับหัวเราะชอบใจ

 

 

 

ทรงยศรู้สึกตัวอีกครั้งก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องพักที่โรงพยาบาล แวดล้อมไปด้วยลูกหลานอย่างน่าอบอุ่นใจ รมิดาพูดไม่ออกบอกไม่ถูก เมื่อนัยนาสงสัยว่าเธอเป็นใคร ศัลย์จึงบอกว่า เธอเป็นลูกของสุเทพ กับนัยนานั่นเอง ซึ่งสุริยนยืนยันว่าใช่อย่างแน่นอน นัยนาดึงรมิดามากอดไว้แน่น สาวห้าวหน้าหวานน้ำตาซึมกอดตอบมารดา โดยมีเดือนฉายตามเข้ามากอดอีกคน ตะวันช็อคกับสิ่งที่ได้ยิน เขาแอบออกไปจากห้องอย่างเงียบๆ เดือนฉายเต็มใจรับรมิดาเป็นพี่สาวจริงๆ นัยนาพาลูกสาวคนใหม่เข้าไปกราบทรงยศ ท่านตบศีรษะรมิดาเบาๆอย่างเอ็นดู และสั่งว่า รมิดาต้องเป็นเชฟประจำตัวของท่าน ทำอาหารให้ท่านทุกวัน หญิงสาวตอบรับอย่างเต็มใจ

 

รมิดาตามไปคุยกับตะวัน เขาไม่อยากเชื่อว่ามันจะเป็นเรื่องจริง รมิดาขอโทษที่ไม่ได้บอกความจริงมาตั้งแต่แรก เพราะเธออยากสืบเรื่องราวในอดีตของแม่ให้แน่ชัด รมิดาถามตะวันว่า จะรับพี่สาวคนนี้เป็นพี่อีกคนได้มั้ย ตะวันร้องไห้โผเข้ากอดรมิดา หญิงสาวตบไหล่น้องชายอย่างอบอุ่นพร่ำบอกว่าเธอจะดูแลแม่และน้องๆ ให้มีความสุขตลอดไป

 

ในงานเลี้ยงที่ทรงยศจัดขึ้น เพื่อรับขวัญรมิดา....สุริยนกระซิบศัลย์ให้รีบตกลงกับรมิดาให้ได้ โดยมีเดือนฉายกับไพลินสนับสนุนเต็มที่ เสียงซุบซิบและเสียงหัวเราะของ “ญาติๆ” ทำให้รมิดาหันมามอง ทุกคนมองเธอยิ้มๆ จนรมิดาระแวง พอได้จังหวะเธอจึงหลบออกไป ศัลย์ตามออกมาโดยไม่ต้องมีใครเตือน เมื่อรมิดาขยับจะหนี ศัลย์ไม่ยอมอีกต่อไป เขารวบเอวเธอไว้ ดึงให้เข้ามาอยู่จนชิดกับเขา รมิดาทำตาดุกระซิบบอกให้เขาปล่อย แต่ศัลย์ไม่ยอม เขาเอียงหน้าเข้ามาจูบที่แก้มใสๆ ของเธอ พูดกระซิบข้างหูรมิดาว่าเขารักเธอ รมิดานิ่งทำอะไรไม่ถูก ศัลย์จึงจูบซ้ำและบอกรักเธออีกที แมนยูตามออกมา แกแทรกตัวเข้าไประหว่างศัลย์กับรมิดา เสียงใสๆ พูดแจ๋วๆ ว่า แม่ดากับน้าศัลย์ดีกันแล้ว เราจะอยู่เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วใช่มั้ยครับ ศัลย์มองตารมิดา แทบจะกลั้นใจฟังคำตอบ รมิดาอุ้มแมนยูขึ้นมากอด ตาคมสวยเป็นประกายเมื่อสบตาเขาพลางตอบลูกชายว่า เราจะเป็นครอบครัวเดียวกัน ศัลย์กอดทั้งสองคนไว้แน่น และบอกแมนยูว่าให้เลิกเรียก น้าศัลย์ แต่ให้เรียก พ่อศัลย์กับแม่ดา เพราะเราเป็นครอบครัวเดียวกัน

 

 

 

 

 

 

     วีรภาพ สุภาพไพบูลย์

 

      ฝนทิพย์ วัชรตระกูล