ตะวันทอแสง [พีท ทองเจือ+กบ+ศตวรรษ+ณัฐรินี] ( 5 แผ่นจบ )

เรื่องย่อ ละครไทย       ตะวันทอแสง

                                 รสา เป็นมัณฑนากรในสำนักงานตกแต่งภายในแห่งหนึ่ง   ซึ่งเจ้าของคือ พิทยาชายหนุ่มใหญ่ที่มีจริตกิริยาค่อนไปทางสตรีเพศ เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งของ  รสา  คือ ชีวินที่สนิทสนมรู้ใจกันตั้งแต่เรียนหนังสือในโรงเรียนมัธยมปลาย   รสา   มีบุคลิกร่าเริงแจ่มใส มองโลกและมองคนในแง่ดีเป็นคนเข้มแข็งและมีความมั่นใจในตัวเองสูง ซึ่งเป็นคุณลักษณะที่น่าทึ่งและมีเสน่ห์ พิทยาได้งานตกแต่งภายในคฤหาสน์หลังโอฬารของ  ภคพงษ์ เถลิงยศ  ที่วงสังคมกำลังกล่าวขวัญถึง ความ   ร่ำรวยรูปที่งามน่าทึ่งแล้วความเป็นเพลยบอยที่เกี่ยวพันกับผู้หญิงไม่เลือก หน้าของเขา ภคพงษ์ เจาะจงให้มัณฑนากรที่ตกแต่งบ้านของเขาเป็นคนเดียวกับที่ ตกแต่งลอบบี้ของโรงแรมแห่งหนึ่งงานนี้จึงต้องตกเป็นหน้าที่ของรสา    การพบกันครั้งแรกของรสาและภคพงษ์ไม่น่าประทับใจเลย รสาไม่ชอบที่ภคพงษ์ท่าทางเย่อหยิ่งเจ้าอารมณ์  และดูหมิ่นเธออยู่ในที ภคพงษ์รู้สึกขุ่นมัวกับกิริยาแข็งและไม่ยอมลงรอยให้กับเขาทั้ง ๆ  ที่แท้จริงก่อนที่จะได้พบกันอย่างเป็นทางการทั้งสองคนได้เคยเห็นกันในที่ ต่าง ๆ แล้วสองสามครั้งและถ้าจะให้ยอมรับความจริงแล้วทั้งคู่ก็ไม่สามารถปฏิเสธิ ได้ ว่าต่างคนต่างก็เกิดความสนใจซึ่งกันและกันอย่างเงียบ ๆ  ดังนั้นเมื่อรสาได้ไปที่คฤหาสน์ของ  ภคพงษ์เพื่อทำงานที่เธอรับมาความสนใจซึ่ง กันและกันก็ได้แสดงออกมาอย่างไม่ได้ปิดบัง   ภคพงษ์รู้สึกว่าเขาชอบรสาอย่างจริงจังและแสดงออกทุกอย่างให้รสาได้รับรู้ ตั้งแต่ความเอาใจใส่ การติดตามไปยังที่ต่าง ๆ การพูดคุยสนิทสนมจนไปถึงการแสดงความในให้รู้ด้วยท่าทีและกิริยาวาจาที่เปิด เผย  รสา  รับไมตรีของ ภคพงษ์ ด้วยความเต็มใจ เธอรู้สึกตัวว่าชอบเขาและรักเขาเหมือนที่เขารักเธอเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น   ระหว่างรสากับ ภคพงษ์ได้ถูกถ่ายทอดให้ชีวินเพื่อนรักจนหมด ชีวินผู้ซึ่งแอบรักรสาอย่างเงียบ ๆ ตลอดมาจำต้องแสดงความยินดีกับเพื่อนรักอย่างจำใจ
                               

                              รสา มีเพื่อนรักซึ่งคบ กันมาตั้งแต่เด็ก ๆ คนหนึ่ง   คือพิมพรรณเป็นคนนิสัยตรงข้ามกับรสาอย่างสิ้นเชิงในขณะที่รสาเป็นคนเข้มแข็ง เชื่อมั่นในตนเอง  พิมพรรณเป็นคนอ่อนแอและขลาดกลัว อ่อนไหวต่อโลกเชื่อคนง่าย แต่ทั้งสองเป็นเพื่อนรักกัน   พิมพรรณรักและเชื่อฟังรสา ยอมให้รสาเป็นผู้นำในทุกอย่างพ่อและแม่ของพิมพรรณก็รักรสาเหมือนลูกสาวคน   หนึ่ง ทุกครั้งที่รสาว่างจากงานจะต้องไปพักผ่อนที่บ้านของพิมพรรณที่ระยองเสมอ    และที่ระยองนี้เองเป็นที่เกิดของความรักระหว่างรสากับภคพงษ์ เพราะภคพงษ์ตามรสาไปถึงระยอง ณ    ที่นั้นทั้งสองคนสนิทสนมและเรียนรู้นิสัยของกันและกันมากขึ้น ความรัก ของทั้งสองคนดำเนินไปอย่างเงียบ ๆ   ด้วยความสุขในใจที่รับรู้กันเฉพาะคนในบ้านนางสายใจ แม่บ้านผู้ชราที่เลี้ยงดูภคพงษ์มาตั้งแต่เล็ก ๆ รวมทั้งคุณเผด็จทนายความประจำตระกูลและคนเก่าแก่คนอื่น ๆ   ในบ้าน ต่างชื่นชมและรักใคร่รสาทั้งสิ้น จนกระทั่งวันหนึ่ง วันที่รสารับรู้ด้วยความปวดร้าวใจว่า   เหตุการณ์ที่ผ่านมาได้กลายเป็นอดีตที่เหลือแต่ความทรงจำ เพราะภคพงษ์หยุดความสัมพันธ์ทุกอย่างที่เคยมีกับรสา    แต่หันไปติดพันปรางทิพย์ สาวน้อยวัย 17 ปี ที่สวยงามแจ่มใสและเป็นลูกสาวรัฐมนตรีที่ร่ำรวย ตัวปรางทิพย์เองก็หลงใหลในตัวภคพงษ์จนหมดหัวใจ รสาเก็บความเจ็บช้ำไว้เงียบ ๆ   ยอมรับสภาพโดยดีว่าตนเองโง่เง่า ฉลาดแต่ไม่เฉลียวใจพอที่จะระวังตัวไม่ปล่อยใจไปกับผู้ชายที่ไม่เคยจริงใจกับ ใครเช่นภคพงษ์ อย่างไรก็ตามรสาก็ยังทำงานต่อไปเงียบ ๆการพบปะระหว่างเธอกับภคพงษ์เป็นไปอย่างเฉยเมย    ไม่มีการต่อว่าไม่มีการทวงความรู้สึกกัน มีเพียงชีวินเพื่อนรักเท่านั้นที่รับรู้ความเจ็บช้ำครั้งนี้

                          รสายังคงไปพักผ่อนที่ระยองทุกวันหยุด   ได้รับรู้ว่าพิมพรรณมีความรักกับวาริช ข้าราชการที่มาติดพันทั้ง ๆ ที่พ่อแม่ไม่ชอบ เพื่อน ๆ   ก็รู้ประวัติว่าเป็นคนยากจนที่มาหลอกพิมพรรณว่าร่ำรวยแต่พิมพรรณก็ไม่เชื่อ เพราะหลวงรักวาริชอย่างถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว   จนในที่สุดพิมพรรณตกเป็นเมียด้วยกลอุบายของวาริช พ่อโกรธมากตัดขาดไม่ยอมให้ลูกสาวเข้าบ้าน   แม้ว่าแม่จะอ้อนวอนขอร้องเท่าใดพิมพรรณออกจากบ้านที่เคยอยู่อย่างสมบูรณ์พูน   สุขไปอยู่กับวาริชที่บ้านพักข้าราชการ พร้อมกับพบกับความจริงว่าวาริชหลอกลวงตลอดมา
ข่าวคราวในวงสังคมชั้นสูง   ดังกระหึ่มถึงความเหมาะสมระหว่างภคพงษ์กับปรางทิพย์แต่มีคน ๆ หนึ่งที่มองดูเหตุการณ์นี้ด้วยความหวาดหวั่น คน ๆ   นั้นคือ คุณหญิงรัชนี แม่ของปรางทิพย์ผู้ซึ่งมีประวัติลับ ๆ เกี่ยวข้องกับภคพงษ์ในอดีตที่ผ่านมา สามสิบปีที่แล้วสตรีผู้หนึ่งให้กำเนิดบุตรชาย แก   นายพรต เถลิงยศ่ ในเวลาต่อมาไม่นานสตรีผู้นั้นก็จากไปเนื่องจากทนความยากลำบากของชีวิตครอบ  ครัวที่ไม่สมบูรณ์พูนสุขดังที่ฝันไว้ไม่ได้ หกปีผ่านไป นายพรต เถลิงยศ   มุมานะทำงานอย่างหนักจนฐานะเปลี่ยนแปลงจากหน้ามือเป็นหลังมือ  ในวันหนึ่งมารดาของเด็กชายกลับมาเพื่อมาตักตวงความสุขสำราญจากทรัพย์สินและ   ความโอ่อ่าหรูหราที่นายพรตสร้างขึ้น ในเวลานั้นเขาตระหนักดีว่าภรรยาของเขาไม่เหมาะเลยที่จะเป็นมารดาของบุตรชาย เพราะเธอไม่เคยเอาใจใส่ไม่เคยให้เวลาใกล้ชิด หรืออบรมสั่งสอนบุตรชายเลย   นายพรตรู้ดีว่าเขาต้องทำอย่างไรบ้าง เพื่อเป็นหลักประกันต่ออนาคตของบุตรชายคนเดียว  ดังนั้นในวันเปิดพินัยกรรมของเขาในเวลาไม่นานต่อมา ทรัพย์สมบัติทุกสิ่งทุกอย่างตกเป็นของภคพงษ์ทั้งสิ้น   โดยมีนายเผด็จทนายความเป็นผู้ดูแลตามกฎหมาย สตรีผู้นั้นจะอยู่ในฐานะมารดาของภคพงษ์   การใช้จ่ายทุกอย่างถูกควบคุมให้เป็นไปตามความประสงค์ของนายพรต และในเวลาไม่นานต่อจากนั้น เธอก็ทนต่อความกดดันของกฎเกณฑ์ดังกล่าวไม่ได้   วันหนึ่งเธอจึงทิ้งลูกชายไปอีกครั้งหนึ่ง ครั้งนี้เธอจากไปเลยจากไปพบกับความร่ำรวยหรูหราของผู้ชายสูงอายุคนใหม่    พร้อมกับให้กำเนิดบุตรสาวคนหนึ่ง.... ชื่อปรางทิพย์ ดังนั้น ภคพงษ์กับปรางทิพย์คือพี่น้องร่วมมารดาเดียวกัน คุณหญิงรัชนีและภคพงษ์ต่างคนต่างก็รู้กัน

                          สิ่งเดียวที่ภคพงษ์ต้องการเพื่อล้างความแค้น  ที่ฝังแน่นอยู่ในใจ คือ บีบบังคับทางอ้อมให้คุณหญิงรัชนีเปิดเผยความจริงต่อสังคม ต่อสามีที่เธอปิดบังมาตลอดรวมทั้งต่อลูกสาวด้วย สิ่งที่ภคพงษ์ต้องการคือให้มารดาอับอายและจำต้องสารภาพความผิดของตนด้วยปาก   ของเธอเอง ความแค้นของภคพงษ์ลึกซึ่งยิ่งนัก แผนการแก้แค้นนี้ รสา  ได้รับทราบในเวลาต่อมาเธอเสียใจและไม่ชอบการกระทำของ ภคพงษ์เลย ดังนั้นในเวลาต่อมา ภคพงษ์ เปลี่ยน  ใจหยุดการกระทำทั้งหมดที่บีบคั้นมารดา เพราะความรู้สึกผิดชอบชั่วดีในใจภคพงษ์จึงไม่บอกให้ รสา ได้รับรู้ เหตุการณ์ดำเนินต่อไปตามครรลองของมัน ความสัมพันธ์ระหว่างรสาและภคพงษ์หยุดยั้งลงเพียงแค่นั้น ทั้งสองคนต่างก็เจ็บปวดกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น แต่ความรักมีอานุภาพรุนแรงในตัวของมัน ความใกล้ชิดโดยบังเอิญ ทำให้ รสา กับภคพงษ์มีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้งในวันหนึ่ง รสาจากไปในเช้าตรู่วันนั้นเองภคพงษ์ตามไปที่บ้านของรสาเพื่อจะไปบอกว่าเขาจะ แต่งงานกับรสา จึงได้ทราบว่ารสาไประยอง  ภคพงษ์  ตามไประยองที่นั่นรสาได้พบกับเหตุการณ์   ที่ทำให้เสียใจอย่างสุดซึ้งนั่นคือพิมพรรณฆ่าตัวตายเสียแล้ว เพราะทนรับความทารุณทั้งร่างกายและจิตใจจากวาริชไม่ได้ ความตายของพิมพรรณทำให้รสาตัดสินใจเด็ดขาดที่จะจัดการกับความสัมพันธ์ของตน กับภคพงษ์   รสากล่าวหาว่าภคพงษ์ใช้ความเป็นผู้ชายฉวยโอกาสกับตน รสาจะไม่มีวันยอมเป็นเหมือนพิมพรรณที่ถูกผู้ชายฉวยโอกาสเอาเปรียบมาตลอด ชีวิต จนต้องตายจากไป รสาปฏิเสธภคพงษ์ทั้งๆ ที่บอกกับภคพงษ์ว่า ฉันรักคุณมาก แต่ฉันกำลังพยายามทำให้เป็นแค่เคยรักเท่านั้น              

                        ภคพงษ์ซมซานกลับไปด้วยความผิด หวัง ความหวังที่จะให้รสาเป็นเหมือนดวงตะวันที่ทอแสงให้ความอบอุ่นแจ่มใสกับชีวิต ของเขาต้องพังทลายไปอย่างสิ้นเชิง รสาใจแข็งและหยิ่งในศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิงเกินกว่าจะให้อภัยเขาได้ ภคพงษ์ ตัดสินใจยกทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้การกุศล เหลือไว้แต่เพียง เรือนขาวเข้าทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างแล้วไปใช้ชีวิตอยู่ที่อังกฤษตามลำพัง เมื่อรสารู้เธอเสียใจมากที่ประเมินน้ำใจเขาผิดไปเธอเฝ้าวนเวียนไปดูแลเรือน ขาวที่มีความหมายสำหรับเขาและเธออย่างสม่ำเสมอโดยหวังว่าซักวันเขาจะกลับมา

                       1 ปีผ่านไป ภคพงษ์ ก็ไม่มีวี่แววว่าจะกลับ ซ้ำยังไม่เคยติดต่อมาหาเลยรสาตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะไม่มาที่เรือนขาวอีกแล้ว   เพราะคิดว่าเขาคงลืมเธอไปแล้วแต่ขณะที่รสากำลังจะจากไป หูเธอแว่วเสียงเปียโนเพลงที่ภคพงษ์เคยเล่นอยู่ประจำรสาดีใจมาก  รีบวิ่งไปตามเสียงนั้นทันที และที่นั่นเธอได้พบกับภคพงษ์อีกครั้งแต่เขามีท่าทีเฉยเมยทักทายรสาอย่างห่าง  เหิน เพราะคิดว่ารสาคงแต่งงานกับชีวินไปแล้ว  รสาเป็นฝ่ายเข้าไปกอดและง้องอนเขา ท่าทางที่เฉยชาของเขาก็เปลี่ยนไปและทั้งสองก็ปรับความเข้าใจกันในที่สุด