โสมส่องแสง [ฉัตรชัย+มาช่า] ( 4 แผ่นจบ )

เรื่องย่อ ละครไทย        โสมส่องแสง

 

 

 

 

 

                                “โสมส่องแสง” นวนิยายยอดนิยมที่นักอ่านทั้งประเทศชื่นชม และไทยทีวีสีช่อง 3 เคยแพร่ภาพเป็นละครฟอร์มใหญ่แห่งปี 2537 มาพบคุณอีกครั้งหนึ่ง หัวใจที่สว่างไสวและเดียงสาใสบริสุทธิ์ ของเจ้านางน้อยรอยคำ ที่ผูกพันกับนายทหารไทย “ผู้พันภูริต” ผู้ที่หลายคนตั้งคำถามเสมอว่า เขาเป็นใคร ทำไมต้องมารบเพื่อเวียงสรอง? ภูริต ทุกลมหายใจของเขา เพื่อเพื่อน เพื่อนของเขา เจ้ารอย! รอยอินทร์ หากเมื่อเวียงสรองล่ม เสด็จพ่อของเจ้ารอยคือเจ้าหลวงแห่งเวียงสรอง กำลังจะถูกประหารชีวิต! ภูริตคือเพื่อนตาย ที่อาสารุกเดี่ยวเขาเวียงสรอง เพื่อช่วยเจ้าหลวง หากภาพที่เห็นกับตา เขาไม่มีวันลืม ไม่มีวันบอกรอยอินทร์ ว่าเจ้าหลวงตายอย่างไร! ไอ้จ้อย คือหนุ่มน้อยใบหน้างดงาม ที่เขาและมัน ต่างช่วยพากันออกจากเวียงสรองสู่ชายแดน ฐานที่มั่นของ “เวียงสรองกู้ชาติ” ที่เจ้ารอยอินทร์ ปักหลักสู้ กู้แผ่นดิน! บัดนั้น ความผูกพันเริ่มต้นแนบแน่น แล้วหัวใจดวงหนึ่งของไอ้จ้อย “เจ้านางรอยคำ” และหัวใจอีกดวงหนึ่งของภูริต ก็ร้อยเข้าเป็นดวงเดียวกัน หากเจ้าพี่รอยอินทร์คือองค์เจ้าหลวง ที่ต้องเทิดทูนเหนือเกล้า “ภูริต” ก็คือ ชีวิตของเจ้านางน้อย รอยคำ! ข่าว “เจ้าหลวงแห่งเวียงสรอง” สิ้นพระชนม์! บัดนี้ เจ้ารอยอินทร์-เจ้านางรอยคำ สองพระองค์กอดซบโศกาดูรในความสูญเสียร่วมกัน เสียยศ เสียฉัตร เสียเมือง ไม่มี “บ้าน” จนกว่าจะกวาดล้างทรราชให้หมดจากแผ่นดิน

 

 

 

                                    คนทั้งแผ่นดินเวียงสรอง หากไม่มีใครมาสั่งสมความแค้น เลือดนักสู้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร? บัดนี่มิใช่จนเลือดตากระเด็นหรอกหรือ จึงจับอาวุธขึ้นต่อสู้! การรบรุกจะเริ่ม วนเวียนล้มตาย ไม่มีที่สิ้นสุด ตายถมแผ่นดินเวียงสรองให้หมด ค่อยเหยียบศพคนสุดท้ายขึ้นปกครอง “ตราบใดที่ตีนยังเหยียบแผ่นดินของเรา เราไม่พูดถึงคำว่า แพ้!” เจ้านางรอยคำ จะหางามสามโลกก็เหลือหา สมเป็นนางพญาอันสูงส่ง ในวันหน้ามันจะเป็น “นางพญา” ณ ที่ใดก็ตาม หากสำหรับเขามันคือ “ไอ้จ้อย” ที่ฝังรอยคำไว้ในหัวใจ “เมื่อจ้อยมา จ้อยคิดว่าจะมาตายกับพี่ พี่ก็จะตายกับจ้อยจะไม่ไปไหนหรอก พี่สัญญาจะไม่มี วันทิ้งจ้อย ทิ้งเจ้าหลวง พอใจไหม?” ประโยคนี้ ยิ่งเสียกว่าปีติใด ประโยคนี้ยิ่งเสียว่าคำว่า เพราะมิใช่หมายแค่รักเดียว หากเขารักแผ่นดิน รักคนทั้งแผ่นดินของจ้อยด้วย “ถ้าคุณริต อยู่ที่ไหน จ้อย ไปหาได้ไหม?” ภูริตเต็มตื้นมันผูกพันแน่นหนา แต่เขาต้องคอย มันมีหน้าที่ คนทั้งเวียงสรองรอมัน หากมันรอ รอคนคนเดียว ภูริต! ถ้าเจ้าหลวงรอยอินทร์ เหมือนดวงสุริยาฉายแสงให้ความอบอุ่นแก่แผ่นดินเวียงสรอง เจ้านางรอยคำ ย่อมคือดวงจันทร์อ่อนนวลให้ความเย็นตา ชุ่มฉ่ำใจแก่ชาวเวียงสรอง เพื่อเพื่อน เพื่อรักด้วยชีวิตหน้าที่ รับผิดชอบคือคำตอบที่รบอยู่ไม่รู้สิ้น! อกอุ่น นี้กว้าง แข็งนัก ปกปักษ์ รักษาจำได้ ยามทุกข์ ยามมี โพยภัย อุ่นใน อกนี้ อย่ามีเกรง.......